Patriota.pl

Panie Waszczykowski, to co Pan wygadujesz nie tylko uwłacza elementarnej inteligencji przeciętnego Polaka, ale dobitnie świadczy o tym, że służysz Pan obcym interesom. Nie chcę słyszeć o przyjmowaniu jakichkolwiek imigrantów. Zamknij wreszcie Pan ten temat i powiedz stanowcze NIE. Tak Ci każę jako Twój suweren, który 25 października 2015 r. wyniósł Cię na ten urząd. Mi masz służyć, a nie jak ten zdrajca Tusk, Junkerowi i Angeli Merkel, bo z płaconych przeze mnie podatków żyjesz!

Okazuje się, że zorganizowana przez Obóz Radykalno-Narodowy warszawska manifestacja przeciwko sprowadzaniu do Polski islamskich imigrantów stała się sukcesem na miarę europejską. Zauważyło ją wiele zachodnich mediów (m.in. „Daily Mail”, „New York Times”), chociaż oczywiście w bardzo niekorzystnym świetle. Te dyktowane z ulicy Czerskiej dziennikarskie gnioty opisując protesty w całej Europie robiły wszystko, aby zdyskredytować zarówno wagę tych protestów, jak i ich skalę, używając w ich kontekście takich określeń jak rasizm, nacjonalizm czy ksenofobia i zaniżając ostro liczbę uczestników. W odniesieniu do warszawskiej manifestacji pisano o 5 tysiącach uczestników, podczas gdy nawet same władze Warszawy ustaliły ich liczbę na 7 tysięcy.

Dziwi mnie jednak, że obroną pamięci powstania i powstańców zajął się tygodnik, który jest tubą środowisk zazwyczaj narzekających na to, jak nudne i staromodne są tradycyjne metody przekazywania wiedzy. Ten zwrot o 180 stopni mocno dziwi, a wręcz budzi podejrzenia. Wydaje się, że „Wprost” należy do tej części polskiego spektrum czasopism, które zawsze i wobec wszystkiego jest na „nie”. Jako że mieliśmy akurat rocznicę wybuchu Powstania, „Wprost” chciał mieć jakiś bieżący temat. Znalazł go, przez chwilę będąc na topie medialnym, nie wcelował jednak w nastroje ludzi, którym podoba się to niestandardowe promowanie historii.

Zatrważająco niski jest też współczynnik dzietności, który w 2011 r. wyniósł zaledwie 1,3 dziecka. Oznacza to, że na 100 kobiet w wieku rozrodczym (15-49 lat) rodzi się 130 dzieci. Taki wskaźnik nie tylko nie gwarantuje zastępowalności pokoleń, ale oznacza głęboką demograficzną zapaść. Współczynnik dzietności – pisze HLI Polska – „jest tak niski, iż populacja nie rokuje żadnego rozwoju demograficznego”, lecz spadek.

Może i jest to jakieś wyjście? Niedługo Platforma „Obywatelska” zafunduje nam z błogosławieństwem wielebnego Jarosława Gowina ustawę eutanazyjną i problem lęku przed starością zniknie sam. Mając do wyboru długotrwałą śmierć głodową w zapomnieniu i szybką z pełną państwową kurtuazją nikt „rozsądny” nie będzie się zastanawiać. Niech więc „rządzi” Platforma, która doprowadziła do takiego stanu polskie społeczeństwo, że ludzie ze strachu przed nędzą starości będą woleli się zabijać.

Dobra wiadomość dla warszawiaków i wszystkich prawdziwych Polaków. Szambo, które wybiło trzy lata temu na rogu Nowego Świata i ul. Świętokrzyskiej odpłynie już dziś, 15 lipca, miejmy nadzieję, raz na zawsze i nie zanieczyści innych okolic.

W najbliższą sobotę - 2 czerwca 2012 r. - odbędzie się koncert „Polski rap patriotyczny”, podczas którego wystąpią: 
- ZJEDNOCZONY URSYNÓW
- PODZIEMNY STYL
- PEWNA POZYCJA

Zapraszamy do klubu „Czarna Perła” w Warszawie, ul. Kolejowa 8/10, od godz. 19.00.
Bilety w cenie 10 zł.

Pan Prezes Jarosława K., w zgodzie z najbardziej radykalnymi formami oprawności politycznej, odniósł się w swoim wystąpieniu, datowanym – a jakże – 3 maja (co za wygodna data dla wszelkich hipokrytów i oportunistów, zarówno tych sprzed 300 lat, jak i obecnych wichrzycieli) do sprawy bojkotu rozgrywek futbolowych pn. EURO 2012 rozgrywanych na Ukrainie. To, co zaprezentował w swoim kolejnym błyskotliwym wystąpieniu to już nawet nie strzał w stopę, kolano czy od niedawna przysłowiowy policzek, ale kolejna próba politycznej autokastracji Pan Prezesa. Rzecz w tym, żeby to chociaż raz Panu Prezesowi się udało do końca, bo jak na razie mimo wielu prób i wystawiania d… na ostrzał Pan Prezes nie rządzi, co prawda, w kraju, ale też nie znika z firmamentu politycznego, co jest niewątpliwie na rękę jego wszelkim oponentom i adwersarzom. Przecież to marzenie mieć kogoś takiego za przeciwnika.

W poniedziałek, 20 lutego 2012 r. w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie odbyła się kolejna rozprawa w procesie przeciwko Grzegorzowi Wysokowi fałszywie oskarżonemu o znieważenie i nawoływanie do nienawiści wobec narodu żydowskiego na łamach redagowanego i wydawanego przez siebie czasopisma „Biuletyn Narodowy”.

Na rozprawę nie stawił się żaden ze świadków, gdyż sąd... nie wysłał im wezwań. Sędzia Andrzej Woźniak odrzucił, zgłoszony na poprzedniej rozprawie przez Grzegorza Wysoka wniosek o powołanie w charakterze biegłego prof. Bogusława Wolniewicza. Ponieważ na poprzedniej rozprawie sędzia odrzucił wniosek o powołanie w charakterze biegłego prof. Mieczysława Ryby, motywując to tym, że jest on historykiem, Grzegorz Wysok wniósł o pominięcie i wyłączenie z akt sprawy „opinii” dr Konrada Zielińskiego, gdyż jest on również historykiem, a dodatkowo wystąpiły okoliczności podważające bezstronność biegłego, gdyż K. Zieliński przyznał, że jest finansowany przez instytucje żydowskie. To mocno skonfudowało sędziego A. Woźniaka, który przyznał sobie prawo do ustosunkowania się do tego wniosku „na etapie wyrokowania”.

Następna rozprawa ma odbyć się we wtorek, 3 kwietnia 2012 r., o godz. 9.00, w sali XIV w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie przy Krakowskim Przedmieściu 78. Do przesłuchania pozostało jeszcze 12 świadków: m.in. profesor Ryszard Bender, red. Piotr Zychowicz z „Rzeczypospolitej”, prezes NOP Adam Gmurczyk, twórca „Telewizji Narodowej” Eugeniusz Sendecki, a także 5 radnych miejskich Lublina poprzedniej kadencji.

Rozprawa jest jawna, wstęp wolny.

[od Redakcji]

Z pewnością pan Grzegorz Wysok będzie potrzebował wszechstronnego wsparcia, tym bardziej, że przyjęta przez sędziego linia postępowania sądowego (m.in. manipulowanie biegłymi) wydaje się wskazywać, że wyrok być może został już wydany. Rozprawy sądowe ostatniego czasu np. przeciwko „Gościowi Niedzielnemu” pokazują, że podobnie jak w czasach stalinowskich sędziowie nie liczą się z prawdą, zaś prawo nie jest dla nich sztuką czynienia dobra i sprawiedliwości, lecz instrumentem kneblowania ust głosicielom niepoprawnych poglądów. Dlatego apelujemy, aby każdy, kto tylko może, wsparł Grzegorza Wysoka przynajmniej swoją życzliwą obecnością. Może i wyrok został już wydany, ale nie został jeszcze ogłoszony, dlatego warto walczyć do końca.

Leszek Czajkowski

Żołnierze Wyklęci

Osuszył czas mokradła krwi,
Czerwone słońce znów w zenicie…
Czy warto było w wojny dni
Za taki kraj oddawać życie?

Jak się dowiadujemy z przekazów wiodących europejskich mediów 14 marca br. rozpoczyna się w Kolonii kolejne  wszechunijne targowisko próżności, czyli 12 międzynarodowy festiwal literatury. Spotkają się na nim – a jakże – czołowi konstruktorzy pisanej szmiry przeznaczonej dla zaangażowanej braci intelektualnej. Oczywiście w większości laureaci wszelkich nagród, plebiscytów, rankingów i tym podobnej hucpy (Nobel, Booker Prize, Deutscher Buchpreis, Nike etc.).

Starająca się dorównać starszym braciom w szmirze Polska oczywiście też wysłała na festiwal swojego przedstawiciela w osobie niejakiej Sylwii Chutnik (sic!). Według dostępnych informacji literatka owa jest zaangażowaną feministką oraz absolwentką czegoś, co nazywa się Gender Studies, nominantką czegoś, co nazywa się Nagroda Nike, autorką (czy może tylko emanacją gromadki ghost writerów?) Kieszonkowego atlasu kobiet. „Dzieło” to nasi nadreńscy przyjaciele zdążyli już nawet przetłumaczyć (zresztą pewnie sami je też zamówili) jako tendenzroman pn. Weibskram. Jest to oczywiście historyjka o zapyziałej polskiej hołocie, uprzedzonej do wszelkich nowinek obyczajowo-erotyzujących i skupionych na swojej nędznej, plugawej (jaka uciecha dla Teutonów) egzystencji.

Nie ma się co łudzić. Nasze tzw. elity, co to przez wieki małpowały wszystko, co docierało do nas z zachodniej zony, nie zmieniły się nawet o jotę. Można by nawet zaryzykować stwierdzenie, że w sferze kultury to znalazły się one praktycznie na końcu łańcucha pokarmowego trawiącej je ideologii. I dlatego dla mądrych odbiorców twórcy ci są łatwo rozpoznawalni. Po prostu śmierdzą.

Nasz ulubiony publicysta portalu Fronda i periodyku „Uwarzam Rze”, ceniony judeochrześcijanin, czyli jak łatwo się domyśleć p. Ł. Adamski, znowu błysnął iście talmudycznym sprytem i w jednej z ostatnich swoich publikacji wykreował na polską reżyserkę niejaką p. Agnieszkę Holland, a na polski film kandydujący do blichtrowgo „Oscara” jej kolejny gniot z gatunku shoah-fiction, czyli W ciemnościach. W swej sterowanej naiwności lub tym bardziej sterowanym cynizmie walnął również, że „docenienie jej filmu byłoby również docenieniem Polski”. I nerwowo biedak czeka na – jak to sam określa – „wielkie święto kina”, przypominając również wszelkie dotychczasowe sukcesy produkcji p. Holland. Każdy głupi, za przeproszeniem głupich, dobrze wie, że tego rodzaju produkcja, z taką tematyką, tak a nie inaczej naświetloną, swoje nagrody, nominacje i entuzjastyczne przyjęcia (cytaty z niezastąpionego w tej kwestii p. Ł.A.) ma zapewnione jeszcze przed powstaniem. A nagrody dla takich banalizujących i fałszujących historię szmir, jak Lista Schindlera czy Pianista potwierdzają tylko, w jakim Matrixie żyjemy i kto tego nie rozumie niech lepiej nie zabiera głosu.

A tak poza tym to pewnie p. Holland Oscara nie dostanie, bo wazeliniarstwo twórców, nawet „swoich”, znad Wisły nie jest przez cadyków hollywoodzkich dobrze widziane. Co najwyżej dadzą jakąś nadzieję, a potem kopa w dupę. Tak było przecież z Korczakiem niejakiego A. Wajdy, który mimo nachalnej, niemal że syjonistycznej już, propagandy, jaką sobą prezentował, został przez surowy filmowy sanhedryn po prostu schlastany. Zatem niech Pan sobie czeka na wielkie święto kina, my pójdziemy obok. Tylko świnie siedzą w takim kinie! Shalom! 

W październiku przyszłego roku ojciec Święty Benedykt XVI zamierza ogłosić Hildegardę z Bingen 34. doktorem Kościoła. Benedykt XVI porównuje autorkę Ordo virtutum z prorokami Starego Testamentu, często ją cytując, m.in. w dwóch katechezach podczas środowych audiencji generalnych – 1 i 8 września 2010 r.

Dotychczas papieże ogłosili 33 świętych doktorami Kościoła. Tytuł ten nadawany jest tym spośród świętych, którzy wyróżniali się w swych pismach prawowiernością i wybitną wiedzą teologiczną. Są wśród nich trzy kobiety: św. Teresa z Avila, Katarzyna ze Sieny – ogłoszone przez Pawła VI oraz św. Teresa od Dzieciątka Jezus – ogłoszona przez Jana Pawła II w 1997 r.

Hildegarda z Bingen urodziła się 16 września 1098 r. w Bermersheim w Hesji, zmarła 17 września 1179 w Rupertsbergu k. Bingen. W wieku 15 lat a zdecydowała się na podjęcie życia mniszego. Od młodości doznawała mistycznych wizji. W 1147 założyła klasztor w Rupertsbergu k. Bingen nad Renem. W 1165 r. powołała do istnienia filialny klasztor w Eiblingen k. Rudesheim. Do dzisiejszych czasów zachowało się wiele jej dzieł z religii, medycyny, muzyki, etyki i kosmologii. Do jej najważniejszych pism przeoryszy zaliczyć można trylogię: Scivias (1141-1151), Liber vitae meritorum (1158-1163) oraz Liber divinorum operum simplicis hominis (1163-1173), oraz zachowanych około 300 jej listów kierowanych m.in. do papieża, do Bernarda z Clairvaux, a także do cesarza Fryderyka Barbarossy.

Wybitną częścią jej działalności Ad Maiorem Dei Gloriam była komponowana muzyka, zwłaszcza hymny, antyfony, responsoria, sekwencje. Swoistym opus vitae jest najstarsza zachowana sztuka moralitetowa Ordo virtutum. Polecamy działa Hildegardy z Bingen wykonywane przez zespół „Sequentia”, po kierownictwem Barbart Thornton i Benjamina Bagby (Canticles of Ecstasy, Vision, Voice of the Blood, Saints, O Jerusalem, czy wspomniane Ordo Virtutum.

Za swoje zasługi dla Kościoła i ogromny wkład w rozwój myśli katolickiej Hildegarda została beatyfikowana, ale proces kanonizacyjny, rozpoczęty pół wieku po jej śmierci został przerwany. Obecnie Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych kończy badanie dokumentów jej dotyczących. Ponieważ nie została formalnie kanonizowana można się spodziewać, że Benedykt XVI, wcześniej dokona jej oficjalnej kanonizacji.

Od wczoraj (6 grudnia 2011 r.) można  nabywać nowy, trzeci w dyskografii, album jednego z najbardziej znanych bardów prawicy – Andrzeja Kołakowskiego. Zgodnie z tytułem płyty – Высоцкий wg Andrzeja Kołakowskiego – zawiera ona dwanaście utworów inspirowanych twórczością Włodzimierza Wysockiego. Nie jest to pierwsza, i zapewne i nie będzie ostatnia próba polskiego twórcy zmierzenia się z dorobkiem rosyjskiego barda. Jak będzie w tym przypadku – prosimy sprawdzić osobiście. Jeszcze nie wieczór!

Materiał na płytę został nagrany we wrześniu 2010 r. w składzie:
– Andrzej Kołakowski – teksty, gitara i śpiew,
– Kazimierz Zagórski – skrzypce.

Płyta (w cenie 30 zł + koszty przesyłki) wydana została w kooperacji Vox-Populi Records z Wydawnictwem Antyk jako sześciostronicowy digipack (+ książeczka z tekstami). Zakupić ją można w – znanym chociażby z naszych „Polecanych stron” – sklepie internetowym Olifant Records, a także pod adresem poczty elektronicznej Wydawnictwa Vox Populi Records: vox-populi1@o2.pl

Polscy siatkarze awansowali do turnieju olimpijskiego w Londynie. I dobrze. Polscy piłkarze wylosowali łatwą grupę turnieju finałowego EURO 2012. Niedobrze.

Podwójne życie to kolejny (po Furii) dobry film z udziałem reżysera Pasji, nakręcony tym razem przez Jodi Foster. Systemowe media (także polskie, w tym i tzw. prawicowe) jedyne, co nagłaśniają w związku z premierą (na DVD, bo do kin z wiadomych przyczyn film trafił tylko do ograniczonej dystrybucji), to tzw. sprawa Gibsona. Wiadomo, Hollywood nie wybacza i nazwisko aktora przestało być „globalną marką”. Może to i lepiej, cóż to w końcu za przyjemność egzystować w otoczeniu takich miernot jak Alec Baldwin, George Clooney, Tom Cruise czy inna Meryl Streep.